ATLAS STOPTER K-20
ATLAS STOPTER K-20 2w1 – zaprawa klejąca do styropianu i XPS oraz do zatapiania siatki. Element systemów ociepleń. Jest zalecany do prac izolacyjnych w budownictwie pasywnym i energooszczędnym. Umożliwia przyklejanie różnego rodzaju płyt styropianowych oraz płyt z polistyrenu ekstrudowanego. Umożliwia pracę w szerokim zakresie temperatur.
Najważniejsze cechy ATLAS STOPTER K-20
- bardzo wysoka przyczepnośćć
- dobra paroprzepuszczalność
- odporność na pęknięcia i rysy
- również do styropianu grafitowego
Główne właściwości ATLAS STOPTER K-20
- umożliwia pracę w szerokim zakresie temperatur – nie mniej niż 0 °C w trakcie prowadzenia prac i nie mniej niż -5 °C po 8 godzinach od ich zakończenia.
- posiada zwiększoną odporność na pękanie
- jest paraprzepuszczalny
- wzmocniony mikrowłóknami
Główne parametry ATLAS STOPTER K-20
- grubość warstwy zbrojonej: 2-5 mm
- zużycie – przyklejanie płyt 4-5 kg/m2
- zużycie – warstwa zbrojona 3-3,5 kg/m2
Właściwości ATLAS STOPTER K-20
ATLAS STOPTER K-20 produkowany jest w postaci suchej mieszanki najwyższej jakości spoiwa cementowego, kruszyw oraz specjalnie dobranych środków modyfikujących.
Posiada bardzo wysoką przyczepność – dzięki podwyższonej zawartości dyspersji polimerowych wykazuje wysoką przyczepność do podłoży mineralnych oraz do płyt EPS i XPS. Na kształtowanie tego parametru korzystnie wpływa również zróżnicowany, szczelny stos nasypowy mieszanki kruszyw. Zaprawa mocno przylega nawet do trudnych podłoży, np. do powierzchni pokrytych powłokami malarskimi o dobrej przyczepności do podłoża.
Umożliwia pracę w szerokim zakresie temperatur – nie mniej niż 0 °C w trakcie prowadzenia prac i nie mniej niż -5 °C po 8 godzinach od ich zakończenia.
Posiada zwiększoną odporność na pękanie – dzięki zbrojeniu strukturalnemu włóknami zaprawa posiada podwyższoną odporność na:
– powstawanie mikrorys na wstępnym etapie wiązania,
– powstawanie pęknięć w trakcie eksploatacji systemu.
Jest paroprzepuszczalny.
Przeznaczenie ATLAS STOPTER K-20
W systemach ETICS:
- do przyklejania płyt termoizolacyjnych ze styropianu EPS (białego i grafitowego)
i wykonywania na nich warstwy zbrojonej, - do trwałego mocowania płyt izolacji termicznej o grubości do 25 cm.
Jest zalecany do prac izolacyjnych w budownictwie pasywnym i energooszczędnym – pomaga uzyskać wymaganą w budownictwie pasywnym szczelność przegrody budowlanej.
Stanowi element systemów ociepleń – może być stosowany do wykonywania ociepleń budynków nowo wznoszonych oraz poddawanych termomodernizacji.
Dane techniczne ATLAS STOPTER K-20
Gęstość nasypowa
(suchej mieszanki) ok. 1,4 kg/dm³
Proporcje mieszania woda / sucha mieszanka 0,20÷0,22 l / 1 kg 5,00÷5,50 l / 25 kg
Min/max. grubość warstwy zbrojonej 2 mm / 5 mm
Przyczepność w stanie powietrzno–suchym do betonu ≥ 0,25 MPa
Przyczepność w stanie powietrzno–suchym do styropianu ≥ 0,08 MPa
Temperatura przygotowania zaprawy podłoża i otoczenia od 0 °C do +25 °C
Czas dojrzewania ok. 5 minut Czas gotowości do pracy ok. 4 godziny
Czas otwarty pracy min. 25 minut
Przyklejanie płyt i warstwa zbrojona
Przygotowanie podłoża pod płyty
Podłoże powinno być:
– niezmrożone i suche,
– stabilne – dostatecznie nośne, odporne na odkształcenia, pozbawione substancji obniżających przyczepność i wysezonowane,
– równe – większe nierówności należy wypełnić zaprawą ATLAS ZW 330, ATLAS
ZW 50 lub ZAPRAWĄ TYNKARSKĄ ATLAS,
– oczyszczone – z warstw mogących osłabić przyczepność zaprawy, zwłaszcza
z kurzu, brudu, wapna, olejów, tłuszczów, wosku, resztek farby,
– zagruntowane – gruntowanie emulsją ATLAS UNI-GRUNT wykonać w przypadku
podłoży zbyt chłonnych lub nierównomiernie nasiąkliwych (np. w przypadku wcześniejszych lokalnych napraw); gruntowania wymagają również słabe tynki cementowe, cementowo-wapienne, a także mury wykonane z betonu komórkowego, bloczków silikatowych lub pustaków żużlobetonowych.
Przed rozpoczęciem klejenia płyt należy zamocować i wypoziomować listwę cokołową, która stanowi dolne wykończenie ocieplenia.
Przygotowanie kleju
Materiał z worka należy wsypać do naczynia z odmierzoną ilością wody (proporcje podane w Danych Technicznych) i mieszać wiertarką z mieszadłem do zapraw, aż do uzyskania jednolitej konsystencji. Rozrobiony klej należy odstawić na 5 minut i po zebraniu kielnią nierozmieszanych pozostałości ze ścianek naczynia, ponownie wymieszać. Przygotowany w ten sposób klej należy wykorzystać w ciągu ok. 4 godzin.
Przyklejanie płyt
Zaprawę klejącą należy nanieść na wewnętrzną stronę płyty metodą „pasmowo-punktową”. Szerokość pryzmy obwodowej, ułożonej wzdłuż krawędzi płyty, powinna wynosić co najmniej 3 cm. Na pozostałą powierzchnię należy nałożyć równomiernie 6÷8 placków o średnicy min. 8 cm. W sumie należy nałożyć taką ilość masy, aby pokrywała ona co najmniej 40% powierzchni płyty (po dociśnięciu płyty do podłoża min. 60 %) i zapewniała stabilne mocowanie płyty na ścianie. Zaprawę klejącą nanosi się jedynie na powierzchnię płyt izolacyjnych, nigdy na podłoże. Należy zwrócić uwagę, aby grubość zaprawy pod płytą po dociśnięciu nie przekraczała 10 mm. Przy równych i gładkich podłożach, dopuszczalne jest równomierne rozprowadzanie zaprawy pacą zębatą po całej powierzchni płyty. Wielkość zębów pacy powinna wynosić ok. 10 x 10 mm.
Płyty izolacyjne kleić przy zachowaniu mijankowego układu spoin pionowych. Bezpośrednio po nałożeniu zaprawy klejącej płytę należy przyłożyć do podłoża, a następnie dobić do żądanego położenia za pomocą łaty. Do mocowania za pomocą łączników mechanicznych można przystąpić najwcześniej po upływie doby od przyklejenia płyt. Należy stosować łączniki z trzpieniem tworzywowym lub stalowym w ilości zgodnej z projektem technicznym ocieplenia, min. 4 szt/m².
W przypadku wątpliwości co do nośności podłoża należy przeprowadzić próbę wyrywania łączników.
Przygotowanie płyt pod warstwę zbrojoną
Powierzchnia płyt z EPS powinna być wolna od szronu, równa, czysta, stabilna. W celu zapewnienia odpowiedniej przyczepności i wyrównania podłoża zaleca się przeszlifować i odpylić podłoże.
Wykonywanie warstwy zbrojonej.
Do wykonania warstwy zbrojonej można przystąpić nie wcześniej niż po trzech dniach od przyklejenia płyt. Warstwę zbrojoną stanowi siatka zbrojąca, wykonana z włókna szklanego, zatopiona w zaprawie klejącej.
Warstwę zbrojoną wykonuje się poprzez równomierne nałożenie zaprawy pacą (np. zębatą o rozmiarze zębów 6-10 mm), a następnie rozłożenie siatki zbrojącej i zatopienie jej przy użyciu pacy, jednocześnie szpachlując na gładko. Ważne jest aby siatka zbrojąca była niewidoczna i całkowicie zatopiona w kleju. Siatkę należy układać na zakład o szerokości min. 10 cm.
Pozostałe nierówności po wyschnięciu zaprawy należy zeszlifować, ponieważ mogą uniemożliwić prawidłowe wykonanie tynku.
W celu uniknięcia zarysowań w narożach otworów należy pod kątem 45 stopni wkleić dodatkowe paski siatki o wymiarach min. 20 x 35 cm. Wzmocnienia powinny znajdować się pod właściwą warstwą zbrojoną.
Prace wykończeniowe
Do tynkowania można przystąpić, po wyschnięciu zaprawy (ok. 3 dni) i gdy warunki atmosferyczne będą odpowiadały wymaganiom wskazanym w Kartach Technicznych tynków. Przed tynkowaniem, warstwę zbrojoną należy pokryć podkładowa masa tynkarską, właściwą dla wybranego tynku.
Zużycie
Dokładne zużycie jednostkowe materiału zależne jest od parametrów podłoża (m.in. stopnia równości) oraz od przyjętej technologii przyklejania płyt. Przyklejanie płyt: od 4,0 do 5,0 kg/m².
Wykonanie warstwy zbrojonej: od 3,0 do 3,5 kg/m².
Opakowania
Worki papierowe 25 kg.
Paleta: 1050 kg w workach 25 kg.
Ważne informacje dodatkowe
Nie przyklejać nagrzanego styropianu grafitowego. Nie dopuszczać do nagrzewania styropianu grafitowego w trakcie jego montażu oraz w czasie wstępnego wiązania kleju. Nagrzanie styropianu grafitowego, na którymś z wymienionych etapów może skutkować odspojeniem kleju od styropianu.
Parametry zaprawy wykorzystane są w pełni wówczas, gdy stosowana jest ona wraz z pozostałymi elementami systemu ociepleń ATLAS.
W trakcie robót konieczne jest stosowanie osłon na rusztowaniach. Nie należy prowadzić prac w czasie opadów śniegu lub deszczu oraz przy silnym wietrze.
Mocując płyty na słabych podłożach, o nośności trudnej do określenia (niestabilnych, pylących, trudnych do oczyszczenia) zaleca się wykonać próbę przyczepności. Polega ona na przyklejeniu w różnych miejscach na elewacji, 8÷10 kostek styropianu o wymiarach 10×10 cm i sprawdzeniu połączenia po 3 dniach. Wytrzymałość podłoża można uznać za dostateczną, jeżeli podczas odrywania ręką styropian ulegnie rozerwaniu w swej strukturze. Gdy kostka zostanie oderwana wraz z zaprawą i warstwą podłoża oznacza to, że podłoże nie jest wystarczająco nośne. Dalsze postępowanie w takim przypadku, np. określenie sposobu usunięcia słabej warstwy, powinno być opisane w projekcie technicznym ocieplenia.
Narzędzia należy czyścić czystą wodą, bezpośrednio po użyciu. Trudne do usunięcia resztki związanej już zaprawy zmywa się środkiem ATLAS SZOP.
BHP
Zawiera cement. Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. Działa drażniąco na skórę. Powoduje poważne uszkodzenie oczu. Może powodować reakcję alergiczną skóry. Chronić przed dziećmi. Unikać wdychania pyłu. Sto-sować rękawice ochronne, odzież ochronną, ochronę oczu i ochronę twarzy. W przypadku kontaktu ze skórą (lub włosami) natychmiast usunąć (zdjąć) całą zanieczyszczoną odzież. Spłukać skórę pod strumieniem wody (prysznicem). W przypadku podrażnienia skóry lub wysypki zasięgnąć porady lekarza (zgłosić się pod jego opiekę). W przypadku dostania się do oczu ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe (jeżeli są i można je łatwo usunąć). Nadal płukać. Postępować zgodnie z Kartą Charakterystyki
Przechowywanie
Klej należy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych workach, w warunkach suchych (najlepiej na paletach). Chronić przed wilgocią. Okres przechowywania zaprawy w warunkach zgodnych z podanymi wymaganiami wynosi 24 miesięcy od daty produkcji umieszczonej na opakowaniu. Zawartość rozpuszczalnego chromu (VI) w gotowej masie wyrobu ≤ 0,0002 %.
