ATLAS ROKER W

ATLAS ROKER W

ATLAS ROKER W to klej przeznaczony do montażu termoizolacji z wełny w systemie ociepleń ścian zewnętrznych ATLAS ROKER. Dzięki podwyższonej zawartości dyspersji polimerowych, klej wykazuje wysoką przyczepność do podłoży mineralnych i ceramicznych oraz do płyt wełny mineralnej. Na kształtowanie tego parametru korzystnie wpływa również zróżnicowany, szczelny stos nasypowy mieszanki kruszyw. Zaprawa mocno przylega nawet do trudnych podłoży. Podwyższona zawartość dyspersji zwiększa elastyczność zaprawy, która doskonale kompensuje naprężenia, wynikające z oddziaływań termicznych i użytkowych na warstwy systemu.

Najważniejsze cechy ATLAS ROKER W

• bardzo wysoka przyczepność do trudnych podłoży
• bardzo dobre parametry robocze
• paroprzepuszczalny

Główne właściwości ATLAS ROKER W

• dzięki podwyższonej zawartości dyspersji polimerowych, klej wykazuje wysoką przyczepność do podłoży mineralnych i ceramicznych oraz do płyt wełny mineralnej; zaprawa mocno przylega nawet do trudnych podłoży, np. do powierzchni pokrytych powłokami malarskimi o dobrej przyczepności do podłoża
• podwyższona zawartość dyspersji zwiększa elastyczność zaprawy, która doskonale kompensuje naprężenia, wynikające z oddziaływań termicznych i użytkowych na warstwy systemu
• dzięki zbrojeniu strukturalnemu włóknami, zaprawa posiada podwyższoną odporność na:
  – powstawanie mikrorys na wstępnym etapie wiązania
  – powstawanie pęknięć w trakcie eksploatacji systemu
• warstwa zapraw

Dane techniczne ATLAS ROKER W

Gęstość nasypowa (suchej mieszanki) ok. 1,56 kg/dm³
Proporcje mieszania woda / sucha mieszanka 0,22÷0,24 l / 1 kg 5,50÷6,00 l / 25 kg
Temperatura stosowania (podłoża i otoczenia) od +5 °C do +30 °C
Czas dojrzewania* ok. 5 minut
Czas gotowości do pracy* ok. 2 godzin
Czas otwarty pracy* min. 30 minut Przyczepność do betonu wg PN-EN 15824:2009 > 0,25 MPa
Przyczepność do wełny wg PN-EN 15824:2009 > 0,08 MPa
Wytrzymałość na ściskanie wg PN-EN 1015-11:2001+A1:2007 kategoria CS IV (> 20 N/mm2)
Wytrzymałość na zginanie wg PN-EN 1015-11:2001+A1:2007 > 5,5 kN/mm2
Reakcja na ogień wg PN-EN 13501-1 klasa A2-s2,d0 w systemie ATLAS ROKER z tynkami mineralnymi i silikatowymi, klasa B-s1,d0 w systemie z tynkami akrylowymii silikonowymi
*) – uwaga: dotyczy warunków wiązania: temperatura +20oC, wilgotność powietrza 50%

Przyklejanie płyt

Przygotowanie podłoża pod płyty

Podłoże powinno być:
– niezmrożone i suche,
– stabilne – dostatecznie nośne, odporne na odkształcenia, pozbawione substancji obniżających przyczepność i wyrezonowane,
– równe – większe nierówności należy wypełnić zaprawą ATLAS ZW 330, ATLAS
ZW 50 lub ZAPRAWĄ TYNKARSKĄ ATLAS,
– oczyszczone – z warstw mogących osłabić przyczepność zaprawy, zwłaszcza
z kurzu, brudu, wapna, olejów, tłuszczów, wosku, resztek farby,
– zagruntowane – gruntowanie emulsją ATLAS UNI-GRUNT wykonać w przypadku
podłoży zbyt chłonnych lub nierównomiernie nasiąkliwych (np. w przypadku wcześniejszych lokalnych napraw); gruntowania wymagają również słabe tynki cementowe, cementowo-wapienne, a także mury wykonane z betonu komór-kowego, bloczków silikatowych lub pustaków żużlobetonowych.

Przed rozpoczęciem klejenia płyt należy zamocować i wypoziomować listwę cokołową, która stanowi dolne wykończenie ocieplenia.

Przygotowanie kleju ATLAS ROKER W

Materiał z worka należy wsypać do naczynia z odmierzoną ilością wody (proporcje podane w Danych Technicznych) i mieszać wiertarką z mieszadłem do zapraw, aż do uzyskania jednolitej konsystencji. Rozrobiony klej należy odstawić na 5 minut i ponownie wymieszać. Przygotowany w ten sposób klej należy wykorzystać w ciągu ok. 2 godzin.

Przyklejanie płyt

Powierzchnię płyt należy cienko przeszpachlować zaprawą i po jej wstępnym związaniu nałożyć na nią „właściwą warstwę ”metodą „pasmowo-punktową”. Szerokość pryzmy obwodowej, ułożonej wzdłuż krawędzi płyty, powinna wynosić co najmniej 3 cm. Na pozostałą powierzchnię należy nałożyć równomiernie 6÷8 placków o średnicy min. 8 cm. W sumie należy nałożyć taką ilość masy, aby pokrywała ona co najmniej 40% powierzchni płyty (po dobiciu płyty do podłoża min. 60 %) i zapewniała stabilne mocowanie płyty na ścianie. Przy równych i gładkich podłożach, dopuszczalne jest równomierne rozprowadzanie zaprawy pacą zębatą po całej powierzchni płyty. W przypadku klejenia płyt z wełny lamelowej zaprawę klejącą należy nanosić przy użyciu pacy zębatej 10 mm. Płyty izolacyjne kleić przy zachowaniu mijankowego układu spoin pionowych. Bezpośrednio po nałożeniu zaprawy klejącej, płytę należy przyłożyć do podłoża, a następnie dobić do żądanego położenia. Do mocowania za pomocą łączników mecha-nicznych można przystąpić najwcześniej po upływie doby od przyklejenia płyt. Należy stosować dyble z trzpieniem metalowym, ocynkowanym w ilości zgodnej z projektem technicznym ocieplenia, min. 4 szt/m².
Do wykonania warstwy zbrojonej można przystąpić nie wcześniej niż po trzech dniach od przyklejenia płyt.

Zużycie ATLAS ROKER W

Dokładne zużycie jednostkowe materiału zależne jest od parametrów podłoża (m.in. stopnia równości) oraz od przyjętej technologii przyklejania płyt. Przyklejanie płyt: ok. 4,5-5,0 kg/m².

Opakowania ATLAS ROKER W

Worki papierowe 25 kg.
Paleta: 1050 kg w workach 25 kg.

Ważne informacje dodatkowe

Parametry zaprawy wykorzystane są w pełni wówczas, gdy stosowana jest ona wraz z pozostałymi elementami systemu ociepleń ATLAS.

Do wykonywania systemów ociepleń przy zastosowaniu produktów ATLAS należy stosować wełnę mineralną spełniającą wymagania PN-EN 13162. Szczegółowy opis technologii wykonania prac montażowych zawierają Instrukcja Techniczna ITB nr 447/2009 oraz w Instrukcja SSO: „Warunki technicznych wykonawstwa, oceny i odbioru robót elewacyjnych z zastosowaniem ETICS” .
W trakcie robót konieczne jest stosowanie osłon na rusztowaniach. Nie należy prowadzić prac w czasie opadów śniegu lub deszczu oraz przy silnym wietrze. Zaleca się stosowanie osłon na rusztowaniach.

Mocując płyty na słabych podłożach, o nośności trudnej do określenia (niestabilnych, pylących, trudnych do oczyszczenia) zaleca się wykonać próbę przyczepności. Polega ona na przyklejeniu w różnych miejscach na elewacji, 8÷10 kostek wełny o wymiarach 10×10 cm i sprawdzeniu połączenia po 3 dniach. Wytrzymałość podłoża można uznać za dostateczną, jeżeli podczas odrywania ręką wełna ulegnie rozerwaniu w swej strukturze. Gdy kostka zostanie oderwana wraz z zaprawą i warstwą podłoża oznacza to, że podłoże nie jest wystarczająco nośne. Dalsze postępowanie w takim przypadku, np. określenie sposobu usunięcia słabej warstwy, powinno być opisane w projekcie technicznym ocieplenia.

Narzędzia należy czyścić czystą wodą, bezpośrednio po użyciu. Trudne do usunięcia resztki związanej już zaprawy zmywa się środkiem ATLAS SZOP.

BHP

Zawiera cement. Może powodować podrażnienie dróg oddechowych. Działa drażniąco na skórę. Powoduje poważne uszkodzenie oczu. Może powodować reakcję alergiczną skóry. Chronić przed dziećmi. Unikać wdychania pyłu. Stosować rękawice ochronne, odzież ochronną, ochronę oczu i ochronę twarzy. W przypadku kontaktu ze skórą (lub włosami) natychmiast usunąć (zdjąć) całą zanieczyszczoną odzież. Spłukać skórę pod strumieniem wody (prysznicem). W przypadku podrażnienia skóry lub wysypki zasięgnąć porady lekarza (zgłosić się pod jego opiekę). W przypadku dostania się do oczu ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe (jeżeli są i można je łatwo usunąć). Nadal płukać. Postępować zgodnie z Kartą Charakterystyki.

Przechowywanie

Klej należy przewozić i przechowywać w szczelnie zamkniętych workach, w warunkach suchych (najlepiej na paletach). Chronić przed wilgocią. Okres przechowywania zaprawy w warunkach zgodnych z podanymi wymaganiami wynosi 12 miesięcy od daty produkcji umieszczonej na opakowaniu. Zawartość rozpuszczalnego chromu (VI) w gotowej masie wyrobu ≤ 0,0002 %.