WYKONYWANIE TARASU – LEKCJA 3

WYKONYWANIE TARASU – LEKCJA 3

Z kolejnej części „Szkoły – wykonywanie tarasu” dowiecie się więcej na temat izolacji międzywarstwowej, dylatacji oraz miejsc na tarasie, które wymagają szczególnej uwagi – balustrad i wpustów.

Jeżeli na termoizolacji wykonuje się izolację międzywarstwową, to optymalnym rozwiązaniem jest zastosowanie dwóch warstw papy termozgrzewalnej, np. Izolmat Plan PYE G200 S4,0 + Izolmat Plan PYE PV 250 S5,0. Pierwsza warstwa papy układana jest na sucho na termoizolacji, dopiero do niej zgrzewa się drugą warstwę. Izolacja międzywarstwowa musi być wywinięta na część nośną ściany, na wysokość umożliwiającą jej zamocowanie. W praktyce jest to przynajmniej 15 cm powyżej poziomu płytek. W wariancie z warstwą rozdzielającą wykonuje się ją z folii z tworzywa sztucznego. Nie należy do tego celu stosować najcieńszej folii 0,2 mm, gdyż jest ona bardzo wrażliwa na ewentualne uszkodzenia mechaniczne. Zaleca się do tego stosować folię o grubości przynajmniej 0,3-0,4 mm. Warstwę dociskową stanowi jastrych, wykonany z zapraw, np. ATLAS Postar 20, Postar 40 lub Postar 80. Minimalna wytrzymałość na ściskanie takiego jastrychu powinna wynosić przynajmniej 20 MPa (zalecane 25 MPa). Zaprawy serii ATLAS Postar spełniają ten wymóg. Zalecana grubość warstwy dociskowej to 5 cm, a minimalna 4 cm.

WYKONYWANIE TARASU – DYLATACJE

RODZAJE DYLATACJI:

• ‹‹konstrukcyjne budynku – przechodzą przez wszystkie elementy budynku. Ich umiejscowienie, szerokość i konstrukcję podaje projekt.
• ‹‹brzegowe (obwodowa, skrajna) – oddzielają warstwy połaci od przyległych elementów, takich jak ściany czy sł
• ‹‹strefowe (pośrednie) – dzielą połać na mniejsze części, aby możliwa była kompensacja odkształceń termicznych. Szerokość dylatacji strefowych i brzegowych powinna wynosić nie mniej niż 10 mm
• ‹‹montażowe – oddzielają połać od elementów takich jak wpust czy słupek balustrady. Ich szerokość powinna wynosić 5-10 mm.

Dylatacje podkładu (jastrychu) muszą być ściśle skorelowane z dylatacjami w okładzinie ceramicznej, więc należy rozpatrywać je łącznie. Dylatacje strefowe podkładu okładziny ceramicznej przechodzą przez oba elementy konstrukcji oraz uszczelnienie zespolone (podpłytkowe). Muszą one mieć tę samą szerokość i się pokrywać. Przykrycie takiej dylatacji płytkami okładzinowymi prowadzi nieuchronnie do ich pękania.

Na tarasach i balkonach rozstaw dylatacji nie powinien przekraczać 3 m, przy maksymalnej niezdylatowanej powierzchni nieprzekraczającej 5 m². Optymalnym kształtem wydzielonego przez dylatację pola jest kwadrat. W innych sytuacjach należy dążyć do tego, aby proporcje między bokami pola były do siebie zbliżone, ale nie większe niż 2:1. Dylatować należy także każdą zmianę kierunku pola.<

WYKONYWANIE TARASU – JASTRYCH

Jak zatem poprawnie wykonać ten element i związane z nim detale? Zacznijmy od samego jastrychu. Jeżeli do jego wykonania stosuje się gotową suchą zaprawę zarabianą na budowie czystą wodą, to warto wybrać taką, która będzie szybkowiążąca lub szybkoschnąca, czyli np. ATLAS Postar 20 lub Postar 80. Pozwoli to, podobnie jak w przypadku warstwy spadkowej, na szybkie wykonanie dalszych prac. Zwykła zaprawa cementowa przygotowywana na budowie wymaga sezonowania jastrychu dociskowego przez 3-4 tygodnie. Podobnie jest w przypadku zastosowania betonu.

Rys. 1. Dylatacja strefowa w okładzinie ceramicznej na tarasie nad pomieszczeniem ogrzewanym – warstwa użytkowa z płytek ceramicznych

opis:

1. Płytka ceramiczna
2. Elastyczna masa silikonowa, np. ATLAS Artis
3. Sznur dylatacyjny
4. Klej do płytek ATLAS Plus Megalub ATLAS Plus
5. Elastyczny szlam uszczelniający ATLAS Woder Duo
6. Taśma uszczelniająca, np. ATLAS Hydroband 3G
7. Wypełnienie dylatacji (pasek styropianu)
8. Podkład dociskowy, np. ATLAS Postar 80

Bardzo istotna jest równość powierzchni jastrychu i zachowanie wyprofilowanego wcześniej spadku. Wszelkie nierówności mogą spowodować późniejsze problemy z odprowadzaniem wody, a w skrajnym przypadku nawet tworzenie się kałuż. Stąd powierzchnia musi być zatarta na gładko. Poza tym jastrych przed rozpoczęciem dalszych prac musi być w stanie powietrzno-suchym (maksymalna wilgotność masowa 4-5%). Dylatacje strefowe najłatwiej wykonać poprzez ułożenie pasków styropianu o odpowiedniej szerokości (rys. 1). Po podkładzie należy wykonać warstwę zbrojoną na ścianie w strefie cokołowej. Będzie ona podłożem pod izolację tej strefy.

WYKONYWANIE TARASU – USZCZELNIANIE

Uszczelnieniem dylatacji jest taśma wklejona w uszczelnienie zespolone z hydroizolacji ATLAS Woder Duo. Na krawędzi jastrychu przy dylatacji należy nanieść warstwę szlamu, przyłożyć krawędź taśmy (np. ATLAS Hydroband 3G) i za pomocą pacy/kielni wtopić krawędź taśmy w świeży szlam, po czym natychmiast przesmarować wtopioną krawędź od góry. Taśmę ułożyć w kształt omegi (Ω), w szczelinie umieścić sznur dylatacyjny i w analogiczny sposób przykleić przeciwległą krawędź taśmy (rys. 1). Średnica sznura dylatacyjnego powinna być o 20-30% większa niż szerokość szczeliny. Taśmy łączy się ze sobą przez sklejenie (do tego stosuje się szlam uszczelniający), jednak nie należy dzielić taśm na niepotrzebne części. Do uszczelnień narożników należy stosować gotowe, prefabrykowane kształtki. Staranności wymaga też uszczelnienie dylatacji brzegowej (Rys. 2). Styk ze ścianą uszczelnia się także, wklejając taśmę uszczelniającą w elastyczny szlam.

Rys. 2. Dylatacja brzegowa w płycie tarasu nad pomieszczeniem ogrzewanym – warstwa użytkowa z płytek ceramicznych

opis:

1. Płytka ceramiczna
2. Zaprawa spoinująca ATLAS Artis
3. Klej do płytek ATLAS Plus Megalub ATLAS Plus
4. Elastyczny szlam uszczelniający ATLAS Woder Duo
5. Taśma uszczelniająca, np. ATLAS Hydroband 3G
6. Elastyczna masa silikonowa, np. ATLAS Artis
7. Sznur dylatacyjny
8. Płytka cokołowa
9. Klej do płytek ATLAS Plus
10. Warstwa zbrojąca systemu ociepleń
11. Paroizolacja – samoprzylepna membr ana bitumiczna ATLAS SMB
12. Termoizolacja, styropian min. EPS 200 lub polistyren ekstrudowany XPS
13. Izolacja międzywarstwowa, np. papa termozgrzewalna Izolmat Plan PYE G200 S4,0 + Izolmat Plan PYE PV250 S5,0
14. Warstwa sczepnaATLAS Adher lub Emulsja Elastyczna ATLAS
15. Pasek styropianu
16. Płyta konstrukcyjna
17. Warstwa spadkowa, np. ATLAS Postar 80lub ATLAS Filer
18. Ściana
19. Podkład dociskowy, np. ATLAS Postar 80

Rys. 3 Obsadzenie i uszczelnienie wpustu punktowego w płycie tarasu nad pomieszczeniem ogrzewanym – warstwa użytkowa z płytek ceramicznych

opis:

1. Zaprawa spoinująca ATLAS Artis
2. Płytka ceramiczna
3. Klej do płytek ATLAS Plus Megalub ATLAS Plus
4. Elastyczny szlam uszczelniający ATLAS Woder Duo
5. Elastyczna masa silikonowa, np. ATLAS Artis
6. Wpust (część górna)
7. Systemowy kołnierz wpustu
8. Sznur dylatacyjny
9. Zaprawa PCC ATLAS Filer
10. Warstwa szczepnaATLAS Adher
11. Jastrych dociskowy, np. ATLAS Postar 80
12. Bitumiczny kołnierz uszczelniający
13. Izolacja międzywarstwowa, np. papa termozgrzewalna Izolmat Plan PYE G200 S4,0 + Izolmat Plan PYE PV250 S5,0
14. Wpust (dolna część)
15. Termoizolacja, styropian min. EPS 200 lub polistyren ekstrudowany XPS
16. Paroizolacja – samoprzylepna membrana bitumiczna ATLAS SMB
17. Płyta konstrukcyjna ze spadkiem

WYKONYWANIE TARASU – WPUSTY I BALUSTRADA

Jeżeli chodzi o mocowanie balustrady, to optymalnym rozwiązaniem jest mocowanie jej tak, aby nie przebijała hydroizolacji (a więc do boku lub od spodu konstrukcji). Z doborem i montażem wpustów są związane dwie podstawowe zasady:

1. Należy stosować wyłącznie wpusty z systemowym kołnierzem, pozwalającym na zatopienie go w szlamie (lub innym rodzaju uszczelnienia zespolonego).
2. Wpust należy obsadzać na zaprawę polimerowo-cementową (system ATLAS Betoner) lub na zaprawę montażową (zaprawy typu ATLAS Monter). Detal uszczelnienia wpustu pokazano na rys. 3.

W tarasach remontowanych słupek może stanowić problem. Często okazuje się bowiem, że decyzja o konieczności wymiany słupka zapada już po wykonaniu warstw użytkowych (niekiedy wręcz po wykonaniu hydroizolacji czy ułożeniu płytek). Przyczyny są zwykle dwie: zły stan techniczny elementu mocującego bądź zmiana koncepcji użytkowania („przesunięcie” barierki w inne miejsce).

Należy wówczas stosować słupki z tzw. markami. Jest to stalowy element (blacha) o wymiarach zwykle kilkanaście na kilkanaście centymetrów, mocowany do podłoża (jastrychu dociskowego) kołkami rozporowymi, do którego jest dospawany słupek balustrady (lub łącznik mocujący właściwy słupek). Taką markę (zabezpieczoną antykorozyjnie) należy obsadzić w podłożu, nakładając warstwę szlamu ATLAS Woder Duo na poziomą część marki i wywinąć ją na słupek (styk marki z podłożem ce mentowym uszczelnić taśmą uszczelniającą, np. ATLAS Hydroband 3G (rys. 4). Przy czym rozwiązanie to nie zawsze jest możliwe do zastosowania. Wpływ na to mają m.in. grubość podkładu i wielkość blachy marki.

Rys. 4. Sposób mocowania i uszczelnienia balustrady w naprawianym tarasie – warstwa użytkowa z płytek ceramicznych.

opis:

1. Płytka ceramiczna
2. Klej do płytek ATLAS Plus Megalub ATLAS Plus
3. Elastyczny szlam uszczelniający ATLAS Woder Duo
4. Podkład dociskowy
5. Taśma uszczelniająca, np. ATLAS Hydroband 3G
6. Sznur dylatacyjny
7. Elastyczna masa silikonowa, np. ATLAS Artis
8. Stalowa marka (kotwa) mocująca słupek balustrady (zabezpieczona antykorozyjnie)
9. Stalowy słupek balustrady (zabezpieczony antykorozyjnie)

WYKONYWANIE TARASU – WARSTWA OCHRONNA Z PŁYTEK

Układ z powierzchniowym odprowadzeniem wody (uszczelnieniem zespolonym) w praktyce wymusza zastosowanie płytek na warstwę użytkową. Nazwa uszczelnienie zespolone (zwane też podpłytkowym) wywodzi się stąd, że na hydroizolacji przyklejona jest okładzina ceramiczna, stanowiąca jednocześnie warstwę ochronną. W pierwszym etapie uszczelnia się dylatacje strefowe i brzegowe taśmą i kształtkami uszczelniającymi ATLAS lub ATLAS Hydroband 3G (rys. 1). Następnie na całą powierzchnię połaci nakłada się izolację podpłytkową ATLAS Woder Duo. Pierwszą warstwę szlamu należy nanosić pędzlem, mocno wcierając masę w podłoże – ma to na celu zamknięcie i wypełnienie istniejących porów, co wpływa na zwiększenie przyczepności powłoki do podłoża. Kolejną warstwę należy nakładać pędzlem, wałkiem lub pacą po całkowitym wyschnięciu pierwszej (nie wcześniej niż po ok. 3 godzinach). Grubość powłoki wodochronnej z hydroizolacji powinna wynosić co najmniej 2 mm.

Płytki należy układać na związaną hydroizolację, na pełne podparcie na klej ATLAS Plus Mega (klej rozpływny – wariant zdecydowanie zalecany) lub ATLAS Plus (klej należy nakładać zarówno na płytkę, jak i podłoże). Płytka cokolika musi znajdować się przynajmniej 5 mm powyżej płytki połaci. Szerokość spoin nie może być mniejsza niż 5 mm, dla płytek 30 cm x 30 cm szerokość spoin powinna wynosić 7-8 mm, a spoiny wypełnia się zaprawą spoinującą, np. fugą ATLAS Artis. W szczelinie dylatacyjnej należy umieścić sznur dylatacyjny (o średnicy większej o 20-30% od  szerokości dylatacji), a samą szczelinę należy wypełnić masą silikonową, np. silikonem ATLAS Artis.

Rys. 5. Uszczelnienie ościeżnicy progowej drzwi na tarasie lub balkonie

opis:

1. Ościeżnica
2. Profil bazowy/podmurówka ościeżnicy
3. Przygotowanie podłoża (opcjonalnie, w zależności od sposobu montażu ościeżnicy)
4. Pasek styropianu
5. Taśma butylowa ATLAS
6. Taśma uszczelniająca, np. ATLAS Hydroband 3G
7. Bloczek betonowy mocowany na zaprawie klejowej do szlamu
8. Elastyczny szlam uszczelniający ATLAS Woder Duo
9. Klej do płytek ATLAS Plus Megalub ATLAS Plus (ten ostatni obligatoryjnie na powierzchniach pionowych)
10. Płytka ceramiczna
11. Elastyczna masa silikonowa, np. ATLAS Artis
12. Sznur dylatacyjny

Maciej Rokiel, Grupa ATLAS