Układanie płytek – samodzielnie czy przez fachowca?
Układanie płytek nie jest trudne a płytki ceramiczne to jeden z najpopularniejszych sposobów na wykończenie podłogi czy ściany. Stosowane są głównie w łazienkach i kuchniach, ale coraz częściej można je spotkać także w innych pomieszczeniach. Samo ułożenie płytek nie należy do skomplikowanych czynności. Wystarczy wykazać się podstawowymi umiejętnościami, zaopatrzyć się w odpowiednie materiały i narzędzia, które będą nam niezbędne w trakcie prac.
ETAP PIERWSZY
Przygotowanie podłoża, które musi być czyste, suche, równe, nośne i odpylone. Jeżeli powierzchnia podłoża jest nierówna lub popękana musimy zastosować wylewkę samopoziomującą. Przed ułożeniem płytek każde podłoże powinno zostać zagruntowane. W pomieszczeniach o dużej wilgotności powietrza lub wręcz mokrych, w zasięgu rozprysku wody, wymagany jest głęboko penetrujący preparat gruntujący.
ETAP DRUGI
Dopasowanie płytek do podłoża, które polega na próbnym ułożeniu płytek, ”na sucho”. Rozpoczynamy od ściany znajdującej się najdalej od wyjścia. Trzeba uwzględnić szerokość spoin, które potem zostaną wypełnione zaprawą do fugowania. Dzięki temu uzyskamy estetyczną wizualizację pomieszczenia, co pozwoli zminimalizować ilość płytek potrzebnych do przycięcia.
ETAP TRZECI
Układanie płytek, które samo w sobie nie jest czynnością trudną. Klej umieszczamy na podłożu za pomocą pacy i rozprowadzamy go równomiernie korzystając ze specjalnej packi wyposażonej w ząbki. Na tak przygotowaną powierzchnię umieszczamy płytkę, którą dodatkowo dociskamy do podłoża i obijamy na całej powierzchni gumowym młotkiem. Żeby zachować równe odstępy pomiędzy poszczególnymi płytkami, wkładamy pomiędzy nie krzyżyki dystansowe. Możemy zastosować również specjalny system poziomowania płytek, który skraca czas pracy, pomogą uzyskać równą powierzchnię, zapobiega zmianie położenia płytek w czasie twardnienia kleju. Położone płytki sprawdzamy za pomocą poziomicy, czy są równe i nie odstają od pozostałych.
System wyrównujący płytki to uniwersalny zestaw elementów, na który składają się klipsy i kliny. Mają one za zadanie tymczasowe przytrzymanie płytek, tak by wyrównać przestrzenie między nimi podczas schnięcia zaprawy. Dzięki temu płytki nie osuwają się, a obszar fugowania jest równy. Nadają się do stosowania zarówno podczas klejenia płytek na podłodze, jak i na suficie lub ścianie.
Całość należy pozostawić na minimum 24 godziny, aby klej mógł zaschnąć i ustabilizować nową posadzkę czy ścianę. Z powierzchni płytek i spomiędzy szczelin między płytkami należy usunąć nadmiar kleju.
Proste krawędzie płytek brzegowych uzyskujemy przy pomocy maszynki do cięcia płytek. Znajdujące się w niej ostre kółeczko zarysowuje płytkę na powierzchni i na tej linii możesz ją później przełamać. Dopasowując płytki ostatniego rzędu musimy pamiętać o zachowaniu dylatacji (przerwa pomiędzy ścianą i płytkami). Profilowanie zaokrągleń wymaga wierteł węglowych, którymi nawiercamy dziury w płytce. Przy pomocy szczypiec wyłamujemy zbędne kawałki, a resztę piłujemy do gładkiej powierzchni. Do bardziej skomplikowanych wycięć czy ścięcia płytki pod kątem 450 będziemy potrzebować już bardzie profesjonalnych maszynek do cięcia.
ETAP CZWARTY
Fugowanie, czyli wypełnienie spoin fugą. Przed przystąpieniem do fugowania należy usunąć krzyżyki. Przestrzenie między płytkami, w które nałożymy fugę muszą być w pierwszej kolejności dobrze oczyszczone. Zaprawę do fugowania nanosimy używając do tego gumowego ściągacza. Zaprawę rozprowadzamy dopóki nie wypełni spoin. Nie fugujemy szczeliny biegnącej wokół pomieszczenia (tzw. dylatacji); jest to miejsce montażu listew przypodłogowych. Całość przecieramy mokrą gąbką.
ETAP PIĄTY
Prace wykończeniowe. Po ułożeniu płytek i wypełnieniu spoin należy zasłonić szczelinę między płytkami i ścianą (dylatację) montując wzdłuż ścian cokoliki ceramiczne lub listwy przypodłogowe. Możemy je przytwierdzić na kleju lub w przypadku listew, zamontować je korzystając z dodanych do kompletu elementów mocujących, najczęściej za pomocą kołków rozporowych.
UKŁADANIE I ZAPRAWY KLEJĄCE
Kleje do płytek powinny być dopasowane do powierzchni, którą wykańczamy, jak i do rodzaju płytek. Do specyfiki powierzchni, jaką są domowe posadzki, dostosowane są na przykład zaprawy o wydłużonym czasie otwartym, to znaczy takie, które przez kilkanaście minut po nałożeniu pozwalają zmieniać położenie płytek (poziomowanie).
Terakota. Jest równie łatwa w obróbce, jak glazura. Do docinania płytek czy wycinania w nich otworów wystarczą standardowe narzędzia glazurnicze. I podobnie jak glazurę, terakotę można układać przy użyciu tak zwanych klejów podstawowych, czyli najtańszych zapraw cementowych.
Gres. Jego właściwości fizyczne pozwalają na montaż prawie we wszystkich warunkach. Duża twardość gresu powoduje jednak utrudnienia podczas obróbki (niezbędne jest stosowanie narzędzi uzbrojonych w końcówki z nasypem diamentowym). Ponieważ jest mało nasiąkliwy, do montażu trzeba stosować kleje o podwyższonej adhezji (zdolności klejącej) i podwyższonych parametrach wytrzymałościowych.
Na podłoża poddawane zmianom temperatury, takie jak tarasy i balkony, ogrzewane podłogi, elewacje, płytki gresowe powinny być przyklejane za pomocą klejów odkształcalnych.
W przypadku płytek podłogowych o dużych rozmiarach zaleca się użycie cementowych klejów grubowarstwowych, o właściwościach samorozpływowych. Konsystencja tego rodzaju zapraw jest półpłynna, co powoduje samoczynne jej „rozpływanie się”. Klej szczelnie wypełnia przestrzenie pomiędzy płytką a podłożem – pełne podparcie dużej płytki na całej powierzchni zapobiega jej pękaniu. Kleje samorozpływne nakłada się pacą stalową a profiluje zębatą. W przypadku dużych płytek ściennych zaleca się metodę kombinowaną, gdzie klej nanosi się na podłoże i profiluje pacą zębatą w układzie pionowym, a cienką warstwę kleju nanosi się pacą gładką na spód płytki. Płytki dużego formatu można dobijać za pomocą gumowego młotka.
