Tynkowanie -10 najczęstszych błędów tynkarzy
1) Niezagruntowanie podłoża pod tynk
Tynkowanie na podłożu gdzie nie zastosowano odpowiedniego gruntu może powodować odspajanie się tynku, ze względu na słabą jego przyczepność lub zbyt szybkie odciągnięcie wody zarobowej, niezbędnej do jego utwardzenia. Przed tynkowaniem podłoże należy odpowiednio przygotować, zależnie od jego rodzaju:
- na beton aplikuje się gruntownik, tzw. betonkontakt, zapewniający właściwą przyczepność tynku; nanosi się go pędzlem lub metodą natryskową;
- na beton komórkowy konieczne jest naniesienie środka gruntującego, zmniejszającego jego nasiąkliwość;
- obszary graniczne z różnych materiałów, np. przejścia podłoża betonowego w ceramiczne (granice pomiędzy betonem a cegłą) wzmacnia się specjalną siatką (na szerokości 10 cm z każdej strony skraju);
- stropy betonowe wymagają usunięcia z ich powierzchni resztek oleju szalunkowego.
2) Tynkowanie a zbyt duża wilgotność podłoża
Tynki można nakładać tylko na ściany i sufity, które dostatecznie wyschły. Zbyt wilgotne podłoże sprawi, że podczas nakładania tynk nie przyssie się do muru i będzie odpadał od razu lub jego przyczepność po wyschnięciu nie będzie zadowalająca.
3) Modyfikacja gotowych zapraw tynkarskich
Przygotowane fabrycznie zaprawy powinny być mieszane z wodą zgodnie z zaleceniami producenta i w żadnym razie nie wolno dosypywać do nich żadnych składników, które zdaniem niektórych wykonawców mają rzekomo poprawiać ich właściwości. W szczególności nie można dopuścić do mieszania z zaprawami gipsowymi wyrobów zawierających cement, gdyż spowoduje to pęcznienie i odpadanie tynku.
4) Duże różnice w grubości tynku
Znaczne nierówności ścian muszą być niwelowane etapami, tak aby najpierw wypełnić większe wgłębienia, a po stwardnieniu wyrównać płaszczyznę tynkiem o w miarę jednakowej grubości. Zapobiegnie to powstawaniu naprężeń skurczowych i pęknięć oraz ułatwi wyrównywanie i zacieranie powierzchni.
5) Brak powłoki antykorozyjnej w przypadku tynków gipsowych
Gips działa korozyjnie na stal, dlatego wszelkie elementy metalowe stykające się z tynkiem gipsowym muszą być zabezpieczone powłoką ochronną, np. farbą w spreju. Pozostawienie nawet drobnych elementów bez ochrony, np. gwoździ mocujących instalację elektryczną, spowoduje z czasem pojawienie się brunatnych plam na powierzchni ściany.
6) Niewłaściwe tynkowanie przewodów elektrycznych i rur
Tynki przykrywają instalację elektryczną a także bruzdy, w których ułożono rury grzewcze i wodociągowe. Jeśli elektryka prowadzona jest kilkoma równoległymi przewodami, nie powinny one przylegać do siebie, gdyż tynk nie ma dostatecznej przyczepności do ich izolacji i w tych miejscach może pękać i odpadać.
Wiązkę przewodów należy pokryć siatką tynkarską (zachodzącą 10–15 cm na ścianę) lub przewody rozsunąć na taką odległość, aby między nie wniknęła zaprawa tynkarska. Trzeba zwrócić też uwagę na grubość tynku (szczególnie przy wypukłościach muru). Ma przykrywać przewody warstwą nie cieńszą niż 0,5 cm. Bruzdy instalacyjne, w których prowadzone są rury, przed otynkowaniem powinny być przykryte siatką tynkarską i wstępnie wypełnione.
Niedopuszczalne jest tynkowanie rur bez osłony w postaci otuliny izolacyjnej lub karbowanej rury, tzw. peszla. Ocieplenie rur z zimną wodą, szczególnie miedzianych, jest niezbędne. Unikniemy dzięki temu powstawania wilgotnych smug na tynku, w miejscu ich przebiegu.
7) Brak profili krawędziowych
We wszelkie wypukłe załamania płaszczyzny ściany (wokół okien, drzwi, w narożnikach) powinny być wstawione profile krawędziowe, dostosowane do rodzaju tynku. Umożliwiają one uzyskanie równych krawędzi i ułatwiają ich wykończenie. Zwiększają też odporność na uszkodzenia, na które narażone są zwłaszcza narożniki przy drzwiach i w korytarzach.
8) Nieodpowiednie warunki wysychania
Aby twardniejące tynki mogły równomiernie wysychać, temperatura w pomieszczeniach nie może spaść poniżej 5°C. Nie należy stosować urządzeń nadmuchowych przyspieszających wysychanie, ale trzeba zapewnić łagodną wentylację pomieszczeń. W okresie niskiej temperatury, do ogrzewania nie wolno wykorzystywać urządzeń gazowych bez odprowadzenia spalin, gdyż zawarta w nich para wodna uniemożliwi wysychanie tynków (zwłaszcza gipsowych).
9) Niedostateczne oświetlenie wygładzanych tynków
Perfekcyjne wykończenie wygładzanego tynku wymaga intensywnego oświetlenia. Strumień światła powinien padać równolegle do ściany. Trzeba też liczyć się z tym, że drobne niedokładności mogą się ujawnić dopiero po pomalowaniu ściany, dlatego warto wstępnie pokryć ściany farbą gruntującą i dopiero po usunięciu nierówności nałożyć ostateczną powłokę malarską.
10) Niewłaściwe spoinowanie płyt
Okładziny ścienne z płyt gipsowo-kartonowych klejone są do podłoża na sztywno. Wszelkie ruchy ściany przenoszone są więc na płyty, co sprzyja pojawianiu się pęknięć w miejscach ich styku. Powszechnie stosowane spoinowanie z użyciem siatki z włókna szklanego nie zawsze gwarantuje odporność na pęknięcia. Pewniejszym rozwiązaniem jest użycie wzmocnionej i perforowanej taśmy papierowej, zapewniającej wytrzymałość zbliżoną do pokrycia samej płyty. Płyty nie mogą też opierać się na podłodze. Należy ustawiać je na listewkach bądź klinach (o grubości 1 cm), a po stwardnieniu kleju je usunąć.
