Tynki mineralne na elewacji
Tynki mineralne cienkowarstwowe zawierają cement oraz wapno jako spoiwa. Stosowane są najdłużej. Receptury ich są udoskonalane i dlatego mają wielu zwolenników. Prawidłowo nałożone i wykończone służą przez długie lata, wykazując się dużą odporność na grzyby i glony oraz są paroprzepuszczalne. Zaletą jest również niski koszt tynku.
Tynki mineralne – przygotowanie podłoża
Podłoże pod tynki mineralne, podobnie jak pod inne prace tynkarskie, malarskie czy glazurnicze wymaga by zostało właściwie przygotowane. Musi być ono równe, stabilne, wolne od zanieczyszczeń oraz suche. Suchość podłoża jest szczególnie ważna w przypadku starych, remontowanych ścian, które zostały odpowiednio umyte (należy odczekać kilka dni). Na ściany betonowe tynk mineralny można nakładać dopiero po upływie 3 miesięcy. Jeżeli ma być nakładany na nowy tynk cementowo-wapienny, okres sezonowania pomiędzy aplikacjami powinien wynieść nie mniej niż 3 tygodnie. Obecnie najchętniej stosowane są podłoża wykonane z warstwy zaprawy klejowej zbrojonej siatką z włókna szklanego na styropianie lub wełnie mineralnej. Właściwe jest również wzmocnienie podłoża starego poprzez zastosowanie preparatów gruntujących o głębokiej penetracji w podłoże. Nowe i betonowe podłoża również należy poddać procesowi zagruntowania w celu poprawienia zwartości i chłonności.
Mieszanie tynku
Tynki tego typu są suchą mieszankę, którą trzeba połączyć z dość dokładnie odmierzoną ilością wody. Połączenie wszystkich składników w jednolitą masę można wykonać przy pomocy wolnobrotowego mieszadła. Następnie należy odczekać kilka minut by suche składniki wchłonęły wodę i ponownie wymieszać. Wykonana w taki sposób zaprawa jest zdatna do użycia przez około 1 godzinę, a po nałożeniu można ją kształtować przez ok. 15 minut nadając pacą pożądaną fakturę.
Ze względu na to, że tyki tego typu sprzedawane są w postaci suchej mieszanki, w czasie przechowywania trzeba je chronić przed zawilgoceniem. Zbrylenie pod wpływem wilgoci powoduje, że nie nadają się już do użycia.
Woda używana do przygotowania zaprawy tynkarskiej powinna być czysta. Nie może być np. zażelaziona czy posiadać domieszki organiczne. Zanieczyszczenia takie powodują zmianę właściwości zaprawy, przebarwienia, spadek wytrzymałości czy szybkie niszczenie tynków po nałożeniu. Należy również unikać rdzewiejących stalowych narzędzi i wiader, stosując tylko te ze stali nierdzewnej lub tworzyw sztucznych. Ilość wody nie może być większa niż podana w instrukcji danej zaprawy. Gdy dodamy jej więcej od razu lub później by rozrzedzić zaprawę, która już zaczęła wiązać spowoduje, że struktura tynku będzie bardziej porowata. Prowadzi to do spadku jego wytrzymałość, odporność na deszcz i zanieczyszczenia.
Wykonanie tynku
Tynk mineralny nakłada się ręcznie pacą. Wybraną fakturę nadaje się poprzez odpowiednie ruchy pacy. Warstwa nakładana musi mieć grubość dostosowaną do grubości zastosowanego kruszywa. Sposób zatarcia tynku wpływa na walory estetyczne ale i również użytkowe. Gruboziarnisty baranek czy kornik jest trudniejszy do utrzymania w czystości, z powodu urozmaiconej faktury. Daje jednak możliwość na ukrycie nierówności podłoża. Tynki mineralne nakłada się w temperaturze z zakresu 5°C do 30°C. Trzeba tu również zaznaczyć, że dotyczy to zarówno temperatury powietrza jak i podłoża. Temperatura z tego przedziału powinna się utrzymywać przez kolejne 2-3 dni po nałożeniu tynku.
Podczas zacierania takiego tynku nie należy go zwilżać.
Jak malować tynki mineralne?
Elementem wieńczącym prace elewacyjne jest pokrycie tynku specjalną farbą. Tynki dostępne są zazwyczaj jako białe lub szare, choć i występują ale w bardzo ograniczonej palecie jasnych, pastelowych kolorów. Zwiększenie trwałości i odporność tynku na zabrudzenia i zmniejszenie nasiąkliwości uzyskuje się poprzez malowanie odpowiednimi farbami. Powierzchnie pod farby należy zagruntować preparatem dostosowanym do rodzaju farby. Nanoszenie gruntu może odbywać się za pomocą pędzla, wałka czy natryskowo. Przy nakładaniu wałkiem należy pamiętać, że grubsze kruszywo wymaga dłuższego włosia wałka. Rodzaj farby powinien być dobrany do rodzaju materiału izolacyjnego użytego do ocieplenia. Przy zastosowaniu styropianu, mamy dowolność wyboru typu farby. Zastosowanie wełny, która charakteryzuje się dużą paroprzepuszczalnością, farba również powinna być paroprzepuszczalna. Nie stosujemy w tym wypadku farb akrylowych. Zastosowanie farby wynika również z samego wysezonowania tynku. Dla wielu farb czas ten to około 4 tygodnie, natomiast dla farb silikatowych jest o wiele krótszy i wynosi 5 dni.
