Izolacja łazienki – folia w płynie czy masa uszczelniająca?
Izolacja łazienki z uwagi na to iż powstaje tu duża ilość pary wodnej, a ściany i podłoga narażone są na częsty kontakt z wodą jest ważnym zagadnieniem. Dlatego w łazience, pod płytkami warto zrobić hydroizolację, przynajmniej na fragmentach najbardziej narażonych na zamoczenie – na podłodze, wokół wanny, przy brodziku, nad umywalką. Dobór wysokojakościowych materiałów hydroizolacyjnych ma kluczowe znacznie dla jej zabezpieczenia przed skutkami oddziaływania wody.
Jeżeli podłoże stanowią wodoodporne (zielone) płyty kartonowo-gipsowe, a tylko takie należy stosować w łazience, to płytki mogą być klejone bezpośrednio na powierzchni płyty. Jeżeli podłoże stanowi wymurowana obudowa brodzika to podłoże należy odpowiednio zagruntować za pomocą emulsji gruntującej. Do przyklejania płytek ceramicznych, gresowych a także mozaiki w łazience trzeba użyć specjalnej wysokoelastycznej zaprawy klejącej. Są to zaprawy o zwiększonej przyczepności do podłoża i o wydłużonym czasie otwartym, charakteryzujące się bardzo małą nasiąkliwością wodną – co oznacza, że w określonym czasie wchłania znikomą ilość wody w porównaniu ze zwykłą zaprawą budowlaną.
Nie należy jednak pojęcia wodoszczelności traktować w tym miejscu dosłownie, porównując materiały tak całkowicie wodoszczelne jak np. folia.
Uszczelnienia przeciwwilgociowe powinny być wykonywane przy temperaturze podłoża, otoczenia oraz materiału uszczelniającego od +5 do +25ºC (niektóre materiały można stosować do temperatury +35ºC). Wykonywanie uszczelnienia w temperaturze niższej lub wyższej może spowodować zmianę właściwości fizycznych i chemicznych materiału hydroizolacyjnego, a przez to utracenie zdolności uszczelniających.
Folia w płynie jako izolacja łazienki
Do izolacji podpłytkowej stosuje się tak zwaną płynną folię. Folia płynna to substancja jednoskładnikowa wykonana na bazie żywic syntetycznych, gotowa do użycia. Jeżeli tego wymaga, po otwarciu opakowania miesza się ją, w celu wyrównania konsystencji, mieszadłem. Jest przeznaczona do pomieszczeń czasowo narażonych na oddziaływanie wody spływającej, nie wywierającej nacisku na podłoże.
Folię płynną można nanosić na powierzchnie betonowe, wylewki i tynki cementowe, wylewki i tynki cementowo-wapienne, podłoża z płyt gipsowo-kartonowych lub pokryte tynkami gipsowymi.
Powłokę uszczelniającą otrzymujemy poprzez dwukrotne malowanie wałkiem lub pędzlem. Pierwszą warstwę nakładamy w dowolnym kierunku, natomiast drugą – w kierunku prostopadłym do pierwszej i po jej wyschnięciu. Aby wzmocnić narożniki, wpusty i przejścia rur, okleja się je taśmami i matami (kołnierzami, opaskami) uszczelniającymi. Ze względu na sposób aplikacji jest to łatwa i szybka metoda wykonania izolacji przeciwwilgociowej. Folia płynna tworzy elastyczną powłokę kryjącą drobne rysy, jest barierą przeciwwodną i wzmacnia podłoże. Czas schnięcia warstwy (w zależności od marki produktu) to od półtorej godziny do maksymalnie dziesięciu godzin. Okładzinę z płytek można przyklejać bezpośrednio na warstwę uszczelnienia już po 12 godzinach. Powłoka hydroizolacyna ma średnio grubość 2 mm (występują niewielkie różnice zależne od zastosowanego produktu).
Masa uszczelniająca jako izolacja łazienki
Masy uszczelniające spełniają taką samą funkcję jak folie w płynie. Charakteryzuje je jednak przeważnie nieco większa grubość ostatecznej powłoki izolacyjnej oraz większa gęstość. Mogą być wyprodukowane na bazie na bazie żywic syntetycznych. Niektóre produkty wzmacniane są również dodatkami cementu. Masy uszczelniające są przeznaczone na powierzchnie betonowe, wylewki i tynki cementowe, tynki cementowo-wapienne, powierzchnie z płyt gipsowo-kartonowych i pokrytych tynkami gipsowymi.
Można ich używać do uszczelniania murów ze spoinami pełnymi. Niektóre można nawet zastosować na istniejące już okładziny z płytek lub kamienia naturalnego.
Masy nakłada się pędzlem lub pacą. Przy stosowaniu niektórych produktów dopuszczalne jest nanoszenie natryskowe (po rozcieńczeniu wodą w przewidzianych dla produktu proporcjach). Podobnie jak przy zastosowaniu folii nanosi się dwie warstwy krzyżowo i stosuje się dodatkowe wzmocnienia uszczelniające. W zależności od producenta masy są to taśmy lub maty z włókien szklanych. Całkowita grubość warstwy dla tych produktów nie przekracza 2 mm, a czas schnięcia mieści się w granicach od 30 minut do pięciu godzin, lecz w niektórych przypadkach okładziny z płytek można wykonać dopiero po 24 godzinach.
Jeśli w łazience mamy ogrzewanie podłogowe lub ścienne to należy dokładnie sprawdzić specyfikacje danej masy uszczelniającej, gdyż nie wszystkie takie produkty mogą być stosowane na podłożach ogrzewanych.
