SZLIFOWANIE PODŁOGI DREWNIANEJ – JAK PRAWIDŁOWO PRZEPROWADZIĆ?

SZLIFOWANIE PODŁOGI DREWNIANEJ – JAK PRAWIDŁOWO PRZEPROWADZIĆ?

Szlifowanie podłogi przeprowadza się przed lakierowania. Na pierwszy rzut oka czynność ta może wydawać się stosun­kowo prosta. W praktyce jednak, prawidłowe szlifowanie podłóg drewnianych należy przeprowadzać z zachowaniem określonych zasad. Tylko wówczas będziemy mogli mieć pewność, że nasza podłoga zachowa trwałość, oraz piękny, estetyczny wygląd na długie lata.

Szlifowanie podłogi – czym szlifować?

Obecnie większość podłóg drewnianych szlifuje się za pomocą nowoczesnych maszyn, z zastosowanym systemem bezkońcowej taśmy szlifierskiej, która obraca się na wałku szlifierskim i wałku prowadzącym. Zaletą takiego rozwią­zania jest długa żywotność taśmy, która dzięki odpowiedniej długości nie nagrzewa się do wysokich temperatur, a dodat­kowo podczas szlifowania sama się oczyszcza. Nowe, precy­zyjne maszyny taśmowe oferują również technologie szlifo­wania bezpyłowego (wbudowane systemy odsysania) oraz duże możliwości regulacji taśmy szlifującej oraz docisku walca. Tego typu urządzenia zastąpiły popularne niegdyś szlifierki bębnowe (wałkowe). Z kolei krawędzie, narożniki oraz trudno­ dostępne powierzchnie wygładzane są ręcznie lub za pomocą szlifierek kątowych.

Oprócz dwóch wyżej wymienionych typów maszyn wśród podstawowych narzędzi parkieciarza znajdują się także takie materiały, jak siatki szlifierskie, tuleje, samoprzylepne krążki szlifierskie oraz papiery ścierne.  Zgodnie z zaleceniami europejskiej organizacji FEPA bardzo drobne mikroziarna oznaczane są kodem P1200, najgrubsze zaś kodem P16. Podczas szlifowania podłóg drewnianych stosuje się materiały szlifierskie, do których produkcji użyte zostały ziarna w zakresie od P16 do P120.

Aby uzyskać odpowiednie efekty podczas wygładzania powierzchni podłóg drewnianych bardzo ważne jest stoso­wanie właściwego uziarnienia w odpowiedniej kolejności, co przedstawia tabela.

Żelazna zasada prawidłowego wykorzystywania mate­riałów szlifierskich polega na stosowaniu ich w odpowied­niej kolejności. Materiałami o grubym uziarnieniu usuwa się starą powłokę lakierową, aż do uzyskania równej powierzchni. Następne etapy prac mają na celu jedynie usunięcie śladów pierwszego szlifu. Wykonuje się je najczęściej uziarnieniem o dwa stopnie mniejszym. Zbyt duży przeskok może nieko­rzystnie wpłynąć na wygląd drewnianej podłogi i sprawić, że niemożliwe będzie usunięcie rys i śladów szlifu zgrubnego lub pośredniego.

Grunt, to właściwe przygotowanie

Przede wszystkim należy pamiętać, że pomieszczenie w którym ułożona jest nasza podłoga powinniśmy całkowicie opróżnić, a powierzchnię desek lub parkietu dokładnie odku­rzyć, umyć i pozostawić do całkowitego wyschnięcia.

Szlifowanie podłogi krok po kroku

Sprawdź stan podłogi po przyklejeniu.

Przed przystąpieniem do szlifowania, w pierwszej kolejności należy sprawdzić, czy klej, którym podłoga została przymoco­wana do podłoża już związał, i czy drewno a drewno znajduje się w tzw. stanie równowagi wilgotnościowej, w normalnym mikroklimacie wnętrza.

Etap I – szlif zgrubny

Następnie na maszynę do szlifowania należy założyć grubo­ziarnisty lub średnioziarnisty papier (np. o uziarnieniu P36), a nacisk szlifierki ustawić na poziom najwyższy. Pierwszy, najważ­niejszy szlif zgrubny ma na celu wyrównanie powierzchni posadzki i nadanie jej charakteru jednolitej płyty. Aby uniknąć zbyt głębokiego ścięcia miękkich desek parkietu lub mozaiki, szlifowanie trzeba rozpocząć w narożniku pomieszczenia i prowadzić ukośnie do przebiegu desek. Z kolei jeżeli pierwsze szlifowanie zostanie wykonane zbyt delikatnie, nierówności nie zostaną wyrównane, a tylko podszlifowane. Podczas prowadzenia prac należy zwracać szczególną uwagę, aby maszyna poruszała się płynnie, w równomiernym tempie do przodu, a następnie po tym samym śladzie do tyłu. Po zakończeniu cyklu, kolejny szlif prowadzony jest po przesu­nięciu minimum o jedną trzecią szerokości walca w prawo. Przed każdą zmianą kierunku walec należy ostrożnie unieść.

W miejscach, w których maszyna zostaje zatrzymana zazwy­czaj zostaje nieprzeszlifowany odcinek, który należy wyrównać prowadząc maszynę w przeciwnym kierunku. Z uwagi na to, że w tych miejscach mogą powstawać cienie, przed rozpoczęciem szlifowania należy tak zaplanować prace, aby miejsca zatrzymy­wania maszyny znajdowały się jak najdalej od źródła światła. Po zakończeniu pierwszego etapu szlifowania należy spraw­dzić czy powierzchnia jest pozbawiona nierówności. Jeżeli nie, czynności należy powtórzyć używając papieru gruboziarni­stego. W tym przypadku szlif następuje również ukośnie, lecz w odwrotną stronę do poprzedniego.

Etap II – szlif wyrównawczy

Kolejnym etapem prac jest wyrównanie za pomocą szli­fierki kątowej trudnodostępnych miejsc takich, jak narożniki ­­czy brzegi posadzki. Należy pamiętać o dobraniu odpowied­niej gradacji papieru ściernego oraz prawidłowym ustawieniu maszyny. Nieodpowiednie postępowanie może doprowadzić do powstania rys lub zacięć w kształcie półksiężyców przy obrzeżach parkietu. Co gorsza, błędy tego rodzaju bardzo często stają się widoczne dopiero po zalakierowaniu drewnianej podłogi i mogą być powodem do nieuznania reklamacji.

Przed rozpoczęciem drugiego etapu szlifowania należy po raz kolejny dokładnie odkurzyć powierzchnię posadzki. Należy zmniej­szyć nacisk szlifierki na poziom średni oraz założyć odpowiedni papier (np. o ziarnistości P80). Szlifowanie wyrównawcze wyko­nywane jest zazwyczaj pod kątem 90 stopni w stosunku do poprzedniego. Jest to konsekwencją wzoru posadzki, a jego celem jest usunięcie śladów szlifu zgrubnego. Po wyrównaniu całej powierzchni należy sprawdzić, czy nie pojawiły się rysy lub dziury, które należy zaszpachlować. Jeżeli jest taka koniecz­ność, należy zebrać pył drzewny z ostatniego szlifowania, który zostanie później dodany do szpachli. Czynność fugowania ubytków jest bardzo ważna, gdyż zapobiega późniejszemu zbieraniu się lakieru w szczelinach

Etap III – Szlif wykończeniowy

Trzeci, końcowy szlif wykończeniowy, ma na celu usunięcie ostatnich, drobnych niedociągnięć i przygotowanie posadzki pod lakier. Szlif ten wykonuje się drobnoziarnistym materiałem ściernym, w kierunku zgodnym z ułożeniem desek i źródłem światła.

Przed podjęciem decyzji o kierunku prowadzenia ostatniego szlifu wygładzającego należy uwzględnić m.in. takie czynniki, jak kierunek włókien drewna oraz kierunek padania światła. Idealną sytuacją jest, gdy maszyna prowadzona jest wzdłuż włókien drewna i równolegle lub prostopadle do źródła światła. W przypadku ułożenia podłogi w kwadraty lub jodełkę jeden element wzoru będzie szlifowany wzdłuż, a drugi w poprzek włókien drewna. Wykonany w ten sposób szlif końcowy jest jak najbardziej poprawny. Pozwoli na zróżnicowaną grę światła dziennego na poszczególnych elementach podłogi i uwypukli elegancki, jasno-ciemny wzór.

Dodatkowo na specjalne zlecenie klienta drewnianą podłogę można wypolerować szlifierką lub polerką tarczową (przy użyciu tzw. padu ściernego i siatki szlifującej) w celu wzmoc­nienia efektu szlifowania.

Szlifowanie podłogi – jak uzyskać dobre efekty?

Najważniejszymi zasa­dami zapewniającymi dobre efekty szlifowania podłogi są:

• idealna czystość szlifowanej powierzchni,
• dbanie o czystość maszyny, kółek jezdnych oraz przepro­wadzanie regularnych przeglądów technicznych,
• dobrej jakości materiały szlifierskie, nowe i dobrze dobrane do obrabianej powierzchni,
• niedopuszczanie do nadmiernego zużycia papieru ścier­nego (może to spowodować uszkodzenia na powierzchni drewna),
• prosty i płynny ruch podczas prowadzenia maszyny w trakcie szlifowania,
• szybkość prowadzenia maszyny odpowiednio dopasowana do ziarnistości materiału szlifierskiego i twardości drewna na podłodze,
• docisk bębna odpowiednio dopasowany do ziarnistości materiału szlifierskiego i twardości drewna na podłodze.

Źródło: Domalux.pl

Artykuł ukazał się w magazynie „Profesjonalny parkiet”, nr 3/65/2012